22.07.2010

Nihayet...



Nihayet memlekete kavuştuk...



Yaşadığınız yere ait olma duygusunu hissedemezseniz eğer bir şeyler hep eksik kalıyor. Hayatımın son sekiz senesinde ben bu duygudan yoksun yaşadım. Bir tarafım hep buralardaydı, buralardan kopamadım. Ve nihayet işte memleketimdeyim. Çok mutluyum, çok huzurluyum. Evime, yuvama kavuştum. Hem de dünyanın en iyi insanı, sevgili eşimi de yanımda getirdim :)

Son altı ayda hayatımızda o kadar çok şey değişti ki geriye dönüp baktığımda inanamıyorum. Bazen yaşadıklarımızın mucize olduğunu düşünüyorum. Bize yaşattığı bunca güzellik için tanrıya şükrediyorum.

Bu şehirde nefes aldığımı hissediyorum. İstanbul'u seviyorum...